24-06-2025
Toen ik net begon bij Prisma, wist ik: ik wil de verhalen van binnenuit leren kennen. Niet alleen de cijfers en plannen, maar vooral de plekken en mensen die onze organisatie kleur geven. Eén naam viel daarbij steeds opnieuw: Landpark Assisië. Een uitgestrekt, groen terrein tussen Biezenmortel en Udenhout, met een rijke geschiedenis, een levendige dagbesteding en een woonomgeving waar mensen met een verstandelijke beperking zich thuis voelen. Tegelijkertijd is het park ook een open en gastvrije plek voor de buurt: om te wandelen, eten, spelen op de kinderboerderij of gewoon even op adem te komen. Letterlijk én figuurlijk: Landpark Assisië is altijd open voor iedereen.
Hi, ik ben Maartje, communicatie adviseur bij Prisma.
Ik geloof dat de kracht van Prisma zit in de mensen en plekken die ons elke dag kleur geven. Daarom ga ik op pad: om te luisteren, te zien en te vertellen wat er leeft.
In mijn blogs deel ik die verhalen van dichtbij, klein, echt en betekenisvol.
Ik ben Maartje. Wie ben jij? Ik hoor het graag!
Mijn collega Jordy Ottema, begeleider op de educatieboerderij, nodigde me uit om een ochtend met hem mee te lopen. “Kom, dan laat ik je alles zien,” zei hij. Terwijl we samen het terrein op liepen, had ik nog geen idee dat deze rondleiding meer zou voelen als een ontmoeting dan als een werkbezoek.
Bij de educatieboerderij kwamen we Dennis tegen. Hij was bezig het erf schoon te vegen, maar keek meteen op en kwam op ons af. “Hoi! Kom je kijken bij de dieren?” vroeg hij spontaan. Binnen de kortste keren liepen we samen naar de schapen, terwijl we onderweg een stop maakten bij de tamme biggen. Dennis vertelde ondertussen over zijn werk: hoe hij elke dag meehelpt, de dieren verzorgt en alles op orde houdt. “Ik ben hier bijna elke dag,” zei hij, terwijl hij de dieren eten gaf. “Dit is mijn plek. Hier hoor ik thuis.”
Na ons bezoek aan de boerderij liepen we door naar Lokaal 12, het restaurant in het hart van het Landpark. Binnen rook het naar verse soep en versgebakken brood. Aan de tafels zaten bewoners, medewerkers en bezoekers door elkaar. Er werd gepraat en gelachen. Niets gemaakt, gewoon ontspannen. Sanne, die die ochtend in de bediening hielp, kwam met een brede glimlach naar ons toe. “Koffie? Of wil je ook iets te eten?” vroeg ze. Terwijl ze de kopjes op tafel zette, vertelde ze trots over de woensdagavonden. “Dan eten we wat de pot schaft. Iedereen is welkom, ook mensen buiten het Landpark, en dat zijn de leukste avonden.”
Wat me raakte, was hoe vanzelfsprekend iedereen met elkaar omging. Er was geen onderscheid tussen cliënt of gast. Het was gewoon een plek waar iedereen erbij hoort, op zijn eigen manier. Een plek waar werken, leren en ontmoeten samenkomen aan tafel.
Even later stapten we binnen bij De Sam, het winkeltje waar cliënten zelfgemaakte producten verkopen. Tussen kleurrijke kaarten en keramiek stond Martijn achter de toonbank. Hij hield een schaal vast die hij net had afgewerkt. “Ik heb deze zelf gemaakt,” zei hij vol trots. “Ik ben benieuwd of je ’m mooi vindt.” Het was geen kunstobject uit een galerie maar juist een cadeau met een gezicht. Met aandacht gemaakt en voor mij nog belangrijker; een met betekenis. Voor wie op zoek is naar een cadeau met een verhaal, is dit dé plek om even binnen te lopen.
Wat ik die dag voelde, kun je niet vatten in een brochure. Landpark Assisië is altijd open, niet alleen fysiek, maar ook in sfeer. Iedereen is welkom om te wandelen, koffie te drinken, een praatje te maken of gewoon even stil te staan. En zoals ieder jaar, in 2025 op 13 en 14 september, tijdens de Open Monumentendagen, openen de zeven monumentale gebouwen ook hun deuren voor publiek. Een unieke kans om binnen te kijken bij het verleden én het leven van nu.
Dus: loop eens binnen. Volg de audiotour. Kom eten bij Lokaal 12. Laat je verrassen door een schaal van Martijn of een grap van Dennis. Want de cliënten van Landpark Assisië heten je welkom op hún plek. En als je eenmaal bent geweest, weet je: dit is ook een beetje jouw plek.
