“Het helpt om een begeleider achter je te hebben die met je meedenkt en handvatten geeft om beter met Jari’s gedrag om te gaan.”

Marleen, moeder van Jari

Marleen dacht dat haar zoon autisme had, maar vrijwel niemand geloofde haar. Bij Prisma vond ze een plek waar niemand oordeelde.

Helpende hand bij een kind met autisme

Oncontroleerbare woedeaanvallen zijn heftig voor ouder en kind. Marleens zoontje Jari had er vanaf zijn eerste jaar last van. Haar lieve jongen veranderde dan in een boos, krijsend kind. Niets suste hem. Marleen vermoedde dat hij autisme had. Bij de peuterspeelzaal geloofden ze haar niet. Volgens de huisarts lag het aan zijn leeftijd. “Mijn moedergevoel zei dat het niet goed zat. Ik had gelijk”, vertelt Marleen.

Bevestiging

De arts van het GGZ diagnosticeerde Jari met autisme. “Dat was zo’n opluchting voor mij. Eindelijk werd ik serieus genomen en kon ik kijken hoe we verder moesten gaan. Ik wilde alles uit de kast halen om Jari de beste hulp te geven. Die vond ik uiteindelijk bij Prisma. Omdat ik niet opgaf, zit hij nu op de juiste plek.”

“Zijn geluk is mijn geluk.” - Marleen, moeder van Jari

Opbloeien

In het begin vond Marleen het zwaar om Jari af te zetten bij de taxi naar de dagbehandelingen. “Eerst begon hij altijd te huilen, sliep hij niet, en had hij veel woedeaanvallen. Dat vond ik heel lastig om te zien en mee te maken.

Gelukkig is dat nu een stuk minder en komt hij vrolijk thuis. Hij mag nog steeds boos zijn, maar hij bonkt niet meer met zijn hoofd op de vloer. Dankzij de begeleiders van Prisma gaat hij beter met zijn woede om. Hij bloeit daar echt op.”

Hulp van Prisma

Sinds 3 jaar ontvangt ook Marleen iedere week ambulante begeleiding van Prisma. “Ik heb zelf PTSS gehad. Het is altijd druk in mijn hoofd en weinig mensen begrijpen mij. Ook uit ik emoties moeilijk. Bij Prisma word ik niet veroordeeld en kan ik altijd terecht voor hulp. Allebei worden we op een fijne manier verder geholpen.”

“Het kan echt een charmant mannetje zijn dat mensen om zijn vingers windt.”

Speciaal onderwijs

Jari is nu oud genoeg voor het speciaal onderwijs. Maar in gesprek met Prisma gaf Marleen aan dat ze voelde dat hij daar nog niet klaar voor is. Prisma bereidt Marleen en Jari daarom voor op deze nieuwe stap. En dat is best eng: “Het is heel spannend voor ons. Een nieuwe omgeving en structuur kan best lastig zijn voor ons allebei.”

Tijd voor jezelf

Naast de uitstapjes die Marleen met haar zoontje maakt, doet ze ook graag dingen voor zichzelf. De zaterdagopvang van Prisma helpt haar daar erg bij. “Als die er niet was, was het echt te zwaar geweest en was de stress me zeker te veel geworden. Nu kan ik met een gerust hart één keer per maand iets voor mezelf doen, omdat ik weet dat Jari daar goed zit.”

Uitstapjes

Door zijn woede-uitbarstingen is het soms lastig om met Jari op pad te gaan. Toch doet Marleen dat zoveel mogelijk. “Ongeveer een keer per maand gaan we bowlen. We hebben ook een speciaal abonnement op de Efteling, waardoor we wachtrijen en prikkels voor Jari kunnen vermijden. Soms gaat dat door de drukte niet helemaal goed en wordt Jari boos. Omdat hij niet praat, weet ik niet precies waar hij mee zit. Dat is lastig”, zegt Marleen.