Begeleidster Ans: ‘Corona heeft ons creatiever én hechter gemaakt’
Niets is zo vervelend als niet meer kunnen doen waar je blij van wordt. Niet voor niets was de sluiting van activiteitencentrum de Roefelkei dan ook een klap voor alle cliënten die er altijd zo graag komen en voor de begeleiders, zoals Ans. Gelukkig zijn de deuren na twee keer sluiten inmiddels weer open en kan iedereen op gepaste afstand zijn ding weer doen op de dagbesteding in Waalwijk. Bij het terugkijken ziet Ans, ondanks de emotionele en praktische gevolgen voor cliënten en begeleiders, het positief in. De flexibiliteit, collegialiteit en energie van het team zorgt ervoor dat zij zich samen hard maken om een fijne dagbesteding voor cliënten te bieden. Want daar gaat het in eerste instantie om, vindt ze.
Ans werkt alweer 20 jaar op de Roefelkei en nog altijd doet ze dat met veel plezier. Toch moet ze toegeven dat corona dat plezier een beetje de kop heeft ingedrukt. Ans: “Toen we hoorden dat we moesten sluiten, begon een cliënt naast me te snikken. Dat doet iets met je. Dan ben je ineens niet meer de professional die je zou willen zijn, je trekt je dat ineens veel teveel aan. Ik had zo met ze te doen.”
Ans weet als geen ander hoe belangrijk een activiteitencentrum als de Roefelkei is voor de cliënten. “Hier hebben ze plezier, maken ze contact en voelen ze zich van belang. Daarom hebben we bij de sluiting besloten de dagbesteding aan te bieden op woonlocaties van Prisma. Zo konden we toch een beetje samenzijn, al dan niet in kleinere clubjes. Tegelijkertijd konden we op de woonlocaties collega’s ontlasten, zodat zij geen extra diensten hoefden te draaien.”
Cliënt Nel beaamt dat. Ze kwam plotseling thuis te zitten en miste het contact met andere mensen. Nel: “Ik zat de hele dag thuis op mijn eigen kamer. Dat was erg eenzaam. De minister zegt steeds dat we moeten volhouden, maar op zo’n moment is dat heel moeilijk te accepteren.” In de Roefelkei geniet Nel van breien, knutselen, koffiedrinken en simpelweg de gezellige kletspraatjes, onder andere met begeleidster Ans.
Ans: “Toen we voor de tweede keer de deuren moesten sluiten, slaakte ik een diepe zucht. Ik dacht: welke kant gaat dit op? Maar al snel heb ik mezelf herpakt. Ik belde andere locaties om mogelijkheden te bespreken. Ik durf best te zeggen dat we als begeleiding creatiever zijn geworden en meer en meer de samenwerking hebben opgezocht met andere collega’s. De mensen van Prisma lijken ineens hechter dan ooit. Gelukkig is de Roefelkei inmiddels weer open, maar het blijft een gekke tijd. We dragen mondkapjes en mogen niet dichtbij de cliënt komen, tenzij het niet anders kan. Dat afstandelijke zit niet onze aard. Ook voor de cliënten blijft dit iets geks. Maar we laten met z’n allen zien hoe sterk we zijn en er staan voor onze cliënten, in welke periode dan ook.”
Ook cliënt Ivo is blij weer op de Roefelkei te zijn. Hij helpt graag mee in het restaurant, is dol op biljarten en dansen. Ivo: “Dat ik thuis kwam te zitten deed pijn. Gelukkig kon ik veel bellen met Ans en andere begeleiders. Maar veel liever ben ik gewoon bij ze. Gelukkig kan dat nu weer.”
Ga voor dynamisch werk in een organisatie met perspectief
