Anne van de Ven heeft een duidelijke missie: uithuisplaatsing voorkomen voor jongeren van 10 tot 18 jaar oud met ernstige gedragsproblemen. Samen met deze jongeren en hun ouders gaat ze de uitdaging aan om hun gedrag en systemen te verbeteren. Daarmee mag ze zichzelf Multi Systeem Therapeut noemen. De afgelopen maanden, in de coronacrisis, verliep het werk van Anne net even anders dan normaal. Ze vertelt er graag over.
Anne begon met haar master Forensische Orthopedagogiek op zak vier jaar geleden aan de functie van Multi Systeem Therapeut bij Prisma. In deze functie viel ze meteen voor het intensieve contact met het hele gezin van de cliënt. Anne: “Om de problematiek van deze jongeren aan te pakken, kijken wij naar verschillende systemen waar ze onderdeel van uitmaken. Naar het gezin en wat zich daar afspeelt, naar de rol die de ouders aannemen, naar hun school, hun rol in de maatschappij… Daardoor hebben we niet alleen met de jongeren zelf contact, maar ook met het netwerk om hen heen.”
Ineens worden aan iedereen regels en beperkingen opgelegd: we moeten afstand houden van de ander en waar mogelijk vanuit huis werken. Veel instanties, zoals scholen, houden de deuren gesloten. Anne: “Dat was wel even omschakelen. Ik weet hoe belangrijk fysiek contact met een therapeut is voor onze cliënten. Telefonisch met elkaar praten is tóch anders. Maar we zouden Prisma niet zijn als we het daarbij zouden laten. Binnen de Multi Systeem Therapie bij Prisma werken we vanuit het ‘Whatever it takes principe’. We doen er altijd alles aan binnen de mogelijkheden om een gezin te helpen. Oók in crisistijd.”
Al snel werd er besloten dat de meeste huisbezoeken gewoon door moesten gaan, met gepaste afstand en de maatregelen vanuit het RIVM. Maar voor de situaties waarin dat niet lukte, regelde Prisma in mum van tijd tablets voor de medewerkers, waarmee ze konden videobellen met hun cliënten. Anne: “We merkten dat alles omtrent corona soms moeilijk te begrijpen was voor de jongeren waarmee we werken. We namen heel uitgebreid de tijd om uit te leggen wat de berichten vanuit de overheid nu eigenlijk betekenen. Voor de één bracht corona onrust, maar er zijn zeker ook cliënten die er baat bij hebben gehad. Die ineens veel minder prikkels kregen in het dagelijks leven en daar vruchten van plukken. Of het voor ons moeilijk was om hierop te anticiperen? Eigenlijk niet zozeer. We zijn het gewend dat elke cliënt anders is, of er nu corona is of niet.”
Samen met collega’s zocht Anne de afgelopen maanden naar creatieve oplossingen om alles uit de therapieën te halen. Sommige collega’s spraken af in de tuin van de cliënt of namen de cliënt mee voor een wandeling. Voor de ouders werden video’s opgenomen met gedragsinstructies. En er werden bijvoorbeeld voice memo’s opgenomen. Anne: “In een razend tempo kwamen er allerlei innovatieve ideeën bovendrijven waarmee we ondanks alle obstakels toch verder konden. Dat geeft deze crisis voor mij ook iets moois.”
Videobellen, voice memo’s of fysiek afspreken; het doel van Prisma-medewerkers blijft al die tijd hetzelfde: intensief en zo goed mogelijk in contact zijn met de cliënt. Anne: “Na deze periode weet ik wel zeker dat onze cliënten fysiek contact soms echt nodig hebben. Dat videobellen niet altijd een oplossing is. Maar we hebben er ook veel van geleerd wat we mee kunnen nemen in de toekomst. Want nog altijd geldt: als je een snotneus hebt, moet je een afspraak afzeggen, ook als je verder niet echt ziek bent. Normaal gesproken zou een sessie dan geannuleerd worden, nu kunnen we hem digitaal voortzetten. Corona is daarmee ook een eyeopener geweest voor ons. Daar ben ik trots op.”
