10-06-2025
In mijn vorige blogs heb ik het gehad over het belang van een gedeelde visie en de weg van politiek naar zorgbestuur. Deze keer sta ik stil bij hoe
persoonlijke en professionele rollen elkaar versterken, en hoe we als Prisma kunnen bijdragen aan de bredere maatschappelijke discussie over zorg.
Hoi, ik ben Brigite, Lid van de Raad van Bestuur van Prisma.
Mensen met en zonder beperking dichter bij elkaar brengen, van elkaar laten leren, dát is mijn missie. Sinds 2020 zet ik me als bestuurder van Prisma in om echte verbinding te creëren. In dit blog deel ik mijn reis, inzichten en waarom ik geloof dat we samen zoveel kunnen bereiken. Ik ben Brigite. Wie ben jij? Ik hoor het graag!
Mijn werk in de zorg is intensief, maar het geeft me tegelijkertijd veel energie. Dit komt omdat ik weet dat het werk ertoe doet. Hetzelfde geldt voor mijn andere maatschappelijke activiteiten, zoals mijn vrijwilligerswerk bij de Special Olympics en mijn betrokkenheid bij een lokale politieke partij. Het zijn allemaal rollen waarin ik betekenisvol kan bijdragen. Zelfs een lange vergaderavond kan energie en motivatie opleveren.
De Special Olympics zijn voor mij een bron van inspiratie. Het is een prachtig evenement dat mensen met een verstandelijke beperking een podium biedt om hun prestaties te tonen. Dat podium is noodzakelijk, het laat zien wat mogelijk is en stimuleert inclusie. Een goed voorbeeld hiervan is het unified sporten, waarbij teams bestaan uit mensen met en zonder beperking. Het laat zien hoe samenwerking in de samenleving kan werken. Datzelfde zie ik terug in ons werk bij Prisma. Neem bijvoorbeeld ons activiteitencentrum op de Zeemanweg, waar cliënten keihard werken. Het is geen dagbesteding ‘voor spek en bonen’, maar een plek waar serieuze resultaten worden geboekt, net als in de sport. Deze drijfveer, mensen een podium bieden en hun kracht laten zien, probeer ik terug te laten komen in alles wat ik doe. Het geeft me energie en motiveert me om deze aanpak verder uit te dragen.
Een goede werkgever zijn is belangrijk om medewerkers te motiveren om als ambassadeurs op te treden. Ambassadeurschap gaat niet om grootse gebaren, maar om echte betrokkenheid. Het draait om laten zien dat we als Prisma niet alleen zorgen voor onze cliënten, maar ook voor elkaar. Het gaat erom dat medewerkers het beste willen voor de mensen die we begeleiden en dat ook uitstralen. Wanneer dit authentiek gebeurt, heeft dat een grote impact.
We zijn goed op weg, maar er is altijd ruimte om verder te groeien. We vragen onszelf dan ook telkens weer af: hoe kunnen we samen de kracht van kwetsbare mensen nog verder versterken? Hoe stralen we als Prisma niet alleen trots uit, maar inspireren we ook anderen om bij te dragen aan een inclusieve samenleving?